Þeir eru ansi misjafnir miðvikudagarnir til mannlegra samskipta. Þegar Rúnar* kom með Gluggann í síðasta sinn fyrir sumarfrí var ég nær stanslaust í símanum að ræða við mann og annan. Gafst mér heldur lítill tími að kanna sálina í Rúnari en hann sat hljóður í stólnum sem hann sest venjulega í þegar hann kemur í heimsókn og hugsaði sitt. Ég leit hratt yfir Gluggann og las brýnustu skilaboðin sem eiga að endast okkur í heilan mánuð og ansaði símanum inn á milli. Sem von er þá leiðist þeim sem koma í heimsókn og fá slíkar móttökur sem Rúnar. Kall gafst upp að lokum, skildi eftir sig blað og kvaddi

Nú síðasta vísan samin er
því sumarfrí skal standa.
Jón við símann situr hér
og segir margt að vanda.
    
    Glugginn er kominn í frí, Rúnar er kominn í vísna frí og ég fer líklega í frí þegar þessir tveir eru búnir í fríi. Núna er að renna upp og raunar runninn upp sá tími sem íslenkst samfélag lamast töluvert því margir eru í fríi. Því eru það einföld skilaboð út til ykkar. Í Guðanna bænum farið varlega og vel með ykkur þannig að ég þurfi sem minnst af ykkur að vita í tjónalegu tilliti. 
    
    En svona að lokum þennan miðvikudag þá er gaman að segja frá því að Faktorinn** og Kallinn*** smíða fyrir mig pallinn og það gengur déskoti vel ef ég held kjafti og styggi ekki Kallinn.

* Magnús Rúnar Agnarsson harmonikkuleikari og starfsmaður Samkaupa

** Guðmundur Ragnar Sigurðsson Kemp starfsmaður Stíganda og svili minn

*** Stefán Pálsson starfsmaður Stíganda, lúsiðinn útgerðarmaður véla og verkfæra

"Sigurjón hérna sentist inn

með sjö kassa í hendi.

Nú hefst við kallinn Hávi minn

í höndunum á Gvendi."

    Þessi vísa eftir Rúnar segir alveg gersamlega hvað um er að vera í okkar meinlausa samfélagi þessa dagana. Vísan varð að sjálfsögðu til við hina vikulegu afhendingu Gluggans Sigurjón Guðmundsson kenndur við Rútsstaði kom með sjö kassa af víni í morgun í Ríkið og Guðmundur Bratti er tekinn við af Erlendi að yrkja um Hávarð Sigurjónsson legsnyrti. Rúnar var ekkert sérlega upprifin af þessari vísu sinni en ég fullvissaði hann um að með slarkfærri ljóðaskýringu mætti notast við hana. Þessar miðvikudagsstundir okkar Rúnars er okkur svolítil "innspírasjón" og hef ég af því nokkrar áhyggjur hvort andinn muni yfirgefa okkur báða í júlífríi Gluggans.

Sigurjón opnaði augu mín fyrir því eftir að hafa lagt frá sér kassana sjö að margt býr í orðinu jarðfræðingur. Þetta orð er að sögn Sigurjóns notað um þá sem detta af hestbaki og lenda í jörðinni. Það er margt sem býr í tungunni.

"Miðvikudagur og dagurinn gengur sinn gang" var ort á sínum tíma og er þó nokkur sannleikur í því fólginn. Á miðvikudögum kemur okkar ástsæla auglýsingablað Glugginn út og nýt ég þeirra forréttinda að fá hann til mín inn á borð án þess að þurfa að lyfta fingri. Hann Rúnar sem reyndar heitir Magnús hefur alltaf látið mig hafa eitt eintak um leið og hann fer með Gluggann í Ríkið. " Jæja Rúnar minn góður " sagði ég si svona þegar hann kom með Gluggann " Hefur þú ekkert ort nýlega". " Nei" sagði Rúnar. Taldi ég þetta heldur slaka frammistöðu og hafði á því orð. Rúnar hugsaði sig um í smástund meðan ég las yfir Gluggann og rak augun í það að VÍS væri lokað á föstudaginn og auglýsingu frá kirkjugarði Blönduóss strax í kjölfarið. Ég hrökk aðeins við en bara smá stund þegar ég áttaði mig á hlutunum. Þegar ég var kominn að Kaspar frá Kommu á baksíðu Gluggans var ég skyndilega truflaður.

"Jón situr við sinn TM sjóð
í skjölum er að blaða.
Segir: ef ég yrk' ei ljóð
sé engin frammistaða"

Rúnar kvittaði fyrir sig, bað mig að hafa góðan dag og hélt áfram sinn veg á sínum fjallabíl. Það jafnast ekkert á við andann í Aðalgötunni