Mig langar að skrifa um gæsirnar, lífið, dauðann og lognið sem umvefur allt í mínu nánasta umhverfi. Mig langar að skrifa um það hvernig við getum leyst öll heimsins vandamál á einni nóttu. Í raun er þetta síðast nefnda auðveldast viðfangs því, ef allir gerðu öðrum það sem þeir vildu að aðrir gerðu þeim þá væru enginn vandamál til. En einhvern veginn klikka menn alltaf á þessu einfalda atriði. Sumir vilja gefa meira en aðrir hafa hreinlega áhuga á að þiggja og svo er það þekkt að sumir hafa einungis áhuga á því að þiggja. Það er með ólíkindum hvernig hægt er að klúðra jafn einföldu atriði og hér að undan er nefnt. Æ! Ég nenni ekki að ergja mig mikið lengur á þessu heldur drífa mig í það að skrifa um grágæsirnar sem komu í stórum hópum til Blönduós um páskana.

    Þessir einkennisfuglar bæjarins eru einstakar skepnur sem hafa svipaðan mátt og veðrið því um þær má alltaf ræða þegar annað umræðuefni þrýtur. Já þær eru núna flestar búnar að skila sér í heimahagana, líka frægasta gæsin SLN sem var merkt á Blönduósi sumarið 2000. Hún er líklega sú síðasta af 120 gæsum sem þá voru merktar með hálsmerki sem en er á lífi. Það skemmtilega við þessa gæs er að hún kemur svo að segja alltaf um 14. apríl ár hvert og það má jafnframt ganga að henni vísri á lóð Héraðshælisins. SLN er kvenfugl og hún hefur ávallt haft með sér karl og ég er nokkuð viss um að hún heldur sig æ við þann sama. Þessi frægasta gæs bæjarins hefur þá eiginleika sem margur mætti vera stoltur af. Í fyrsta lagi þá er hún einbeitt og staðföst og heldur tryggð við sitt umhverfi. Hún er stundvís og öguð og síðast en ekki síst þá elskar hún sinn eiginmann gegn um þykkt og þunnt. Þau hjónin vinna að sínu og hafa það eitt að markmiði að hafa efni á einni utanlandsför á ári fyrir sig og börnin. Öðrum auði safna þau ekki en þau skilja eftir sig áburð sem sumir kalla skít og ómældri ánægju til handa okkur sem þetta samfélag byggjum. Ánægjan getur verið fólgin í því eins og ég kom að áðan að ræða kosti þeirra og galla. Það er stórkostlegur tími þegar fyrstu gæsirnar renna sér með ungahópana út á Blöndu oftast nær í kring um 1. júní og þá er eins og það verði sprenging í náttúrunni. Á örfáum vikum verða ungarnir stórir og sældarlegir og þeir ásamt foreldrum leggja bæjaryfirvöldum lið í að halda niðri grasvexti á grænum svæðum bæjarins. Reyndar bíta þær svolítið gras hjá frístundabændum en það gera þær bara í frístundum. Það er gaman af gæsum og hægt að skrifa um þær langar greinar en læt ég hér staðar numið en áskil mér rétt til að fjalla um þær seinna.

    Maður fæðist og deyr. Tíminn sem maður fær er mislangur og það sem gerist hjá hverjum og einum frá vöggu til grafar er misjafnt og er það jafn breytilegt og mennirnir eru margir. Það sem í rauninni skiptir höfuð máli í lífi hvers manns eru minningarnar sem hann skilur eftir. Í mínum huga skilur minn ágæti félagi Ævar Rögnvaldsson sem lést á föstudaginn langa eftir harða baráttu við krabbamein, eftir sig góðar minningar. Fyrir þær þakka ég og ég bið góðan Guð að styðja og styrkja ættingja og ástvini hans. Guð blessi minningu Ævars Rögnvaldssonar.
 

    Mig langar í framhaldi af þessu að birta hér mynd sem var tekin á uppgangsárum rækjuveiða í Húnaflóa en hún sýnir þá Særúnarfélaga Gunnar heitinn Ólafsson, Kára Snorrason og Ævar Rögnvaldsson á brúarvæng Gissurar hvíta ræða landsins gagn og nauðsynjar.

Hér væri kannski viðeigandi að setja punkt en lífið heldur áfram hvað sem hver segir.

    Nú er Íslandsbanki aftur orðinn Íslandsbanki og því tilvalið að birta þessa mynd. Á myndinni eru Baldur Daníelsson, Svandís Ása Sigurjónsdóttir (takk Auðunn), Eysteinn Pétur Lárusson og Rósa Margrét Sigursteinsdóttir.

    Núna í þessum töluðu orðum kemur Rúnar inn úr dyrunum með Gluggann í báðum höndum svona til þess að forðast pólitískan ágreining því sjáfstæðisflokkur er í bak og vinstri grænir í fyrir á útsíðum Glugga vikunnar. http://www.huni.is/files/3/20090415112444159.pdf

    Vinstri græn (Vg) eru svona kinn við kinn á forsíðunni og Jón Bjarna virkar svolítið feiminn, soldið svona Kári litli í sveitinni. Sjallarnir á baksíðunni standa saman í hóp og undir þeim loforðum sem þau hafa fest á blað. Frambjóðendur Vg eru ekki saman á hópmynd heldur koma þau fyrir hvert fyrir sig. Ef ég vissi ekki betur þá líta Vg út fyrir að vera flokkur sem byggir á einkaframtakinu en sjálfstæðisflokkurinn lítur út eins og heilagur alþýðuflokkur.

    Enn og aftur ætlar Maggi á Hnjúki að þeytast með kúabændur í héraðinu út um gráa grundu. Ætlunin er að borða skyr á Akureyri og ís í fjósi á Holtseli. En það skemmtilega við þetta, að þegar við Rúnar vorum að fara yfir Magnúsar þátt á Hnjúki birtist þá kappinn ekki í eigin persónu í gættinni. En svo skelfingu var hann lostinn þegar hann sá okkur og hvað við vorum að bralla að við sáum undir iljarnar á honum út um dyrnar því hann vildi í Guðs almátugustu bænum komast hjá frekari umfjöllunn.

    Gluggamenn hafa loksins áttað sig á því að það eru tvö GÉ í glugga út á hlið.

    Ekki er að spyrja að samfylkingarfólkinu , það er með velferðarbrú í smíðum. Við Rúnar vitum um aðra velferðarbrú (gamla Blöndubrúin) sem var smíðum fyrir svo ofsalega löngu og liggur nú gagnslaus upp í krús. Væri ekki tilvalið að dusta rykið af þessari brú áður en ráðist er í brúarsmíði fyrir Jóhönnu Sig.

    Jón Bjarna og félagar ætla að opna kosningaskrifstofu í gömlu skrifstofu kaupfélagsins. Þarna getur nafni teygað að sér gamla samvinnuloftið og rifjað upp gamla daga.

    Söngur um sumarmál, hagyrðingamót hjá harmonikkuliðinu og kosningar standa fyrir dyrum, þess ber Glugginn merki og ekki má gleyma því að hún Imma blessunin Karls verður 90 ára á morgun. Við Rúnar viljum nota tækifærið og sendum henni okkar bestu óskir.

    Við Rúnar lögðumst í djúpar pælingar hvernig við ættum að ljúka þessum pistli og duttum strax niður á hvellibjölluna, Magga á Hnjúki. Ætlunin var að kvelja hann ögn svona eins og hann ætti skilið en það var sama hvað við reyndum. Það var líkt og yfir honum vektu helgar vættir því allur óhróður vað að blessunar- og blíðuorðum um þennan mann og þess vegna sitjum við uppi með þetta:

Stundum er samtíðin litlaus og grá
stútfullur hausinn af fortíðar þrá.
En svo kemur gleðin,
alls óumbeðin
er Hnjúksbóndinn einbeittur skaust okkur frá.

    Í dag er 1. apríl um land allt eins og einn ágætur Hafnafjarðarkrati sagði á sínum tíma svo það sé nú á hreinu í þessu upphafi. Og í dag söng skógarþrösturinn í Árbrautinni fyrir okkur degi seinna en hann á venju til.

    Það er langt síðan ég hef fengið fyrirmæli frá öðrum en sjálfum mér. En eins og allir vita þá eru fyrirmæli hinn endinn á eftirmælum. Síðustu fyrimælin sem ég geymi í brjósti mér og fer með yfir um leið og ég nudda úr mér stírurnar fyrir framan spegil morgun hvern, hljóða svona í Birgittu nafni :

Fágætur og fyndinn líka,
fyrirmenni í sjón.
Gott ef ættum aðra slíka
eins og þennan Jón.

    Jæja nú get ég arkað fram minn veg þennan daginn nokkuð sáttur við lífið og tilveruna.

    Meðan ég man þá var ég lítið var við hann nafna minn hund á efri hæðinni á Aðalgötunni í síðustu viku. Það settist örlítill uggur að í sálinni þegar ég, að minnsta kosti í tvo daga heyrði ekki boffs í nafna. Hann svaraði ekki einu sinni kalli bakarahundsins á Brekkunni og Stefán var aldeilis einn á ferð. Þessi tilfinning var eins og bæjarlækurinn hefði þagnað skyndilega, væri hættur að renna og maður vaknaði upp við þessa skyndilegu þögn. Þessari nagandi óvissu var eytt í gær þegar ég mætti þeim Stefáni og Jóni hundi á göngu. Jón hundur fagnaði mér eins og honum einum er lagið. Reis upp á afturfæturna og viðhafði sjálfsögð kurteisishljóð. Mér fannst hann hress og nokkuð líkur sjálfum sér en þegar Stefán var búinn að fá lánaða hjá mér skófluna og kústinn sagði hann mér í óspurðum fréttum að Jón hundur hefði verið lasinn að undanförnu en sé nú allur að koma til. Sem sagt Jón Sigurðsson hundur hefur verið lasinn og það skýrir þessi rólegheit á hæðinni fyrir ofan mig í vinnunni undanfarna daga.

    En það eru ekki nein lognmolla að öðru leyti í Aðalgötunni því verið er að breyta Sæmundsenhúsinu í lúxusvillu. Samkvæmt áræðanlegum heimildum er verið að setja upp billiardstofu og saunabað í kjallara og lúxusíbúðir á hæðum þar fyrir ofan.

    Einnig hefur heyrst að búið sé að ráða mann til að stýra hótelinu og mun sá maður bera sama nafn og fyrri hótelstjóri en föðurnafnið er annað samkvæmt sömu heimild.

    Og ekki eru allar sögur enn sagðar úr Aðalgötunni því heimildir segja að Lárus Krákur ætli að fara að leggja í og það í Krútt bakaríi. Lárus ætlar ekkert að fara á bak við Bjarna sýslumann því ölið í krúsum Kráksins verður allt blessað af þar til bærum yfirvöldum og því öruggt að Sigmundur Davíð veit hvar hann getur keypt ölið. Þetta er allt saman grá upplagt því þegar ölið er á kútunum klárt þá er bara að trilla því yfir og fá frú Margréti til að selja  það í Vínbúðinni. Heimildarmaður minn í þessu máli tók það reyndar fram að timburmenn koma a.m.k. við sögu í nýjum verkefnum á Aðalgötu 9.

    Ég ætlaði að segja frá því þegar við Árbakkabræður vorum truflaðir af Sigmundi Davíð formanni Framsóknarflokksins í nýliðnum mánudagshádegisverði Árbakkabræðra á Pottinum og pönnunni. Lúðan var góð en við einhvernveginn gátum ekkert rætt um lífið og tilveruna því orðið "Við framsóknarmenn" barst okkur stöðugt með digrum karlaróm yfir matarborðið. Á næstu borðum mátti sjá menn (konur eru líka menn) sem létu sér þetta vel líka og sötruðu súpuna sína sælir og glaðir undir verndarvæng flokksformannsins. Þegar við Árbakkabræður báðum um 20% flatan niðurskurð á reikningum fyrir lúðunni vegna áðurgreindra ástæðna, fengum við það svar að það væru ekki margir sem fengju það tækifæri að sjá alla framsóknarmenn í sýslunni samankomna á einum stað. "Nokkuð til í þessu" sögðum við, greiddum uppsett verð og gengum út, reynslunni ríkari.

    Svona rétt áður en Rúnar kemur er rétt að smella inn einni eða tveimur augnabliksmyndum úr fortíðinni

Jón Jóhannsson kenndur við Beinakeldu

Friðgeir Halldórsson  (takk Aðalbjörg), Sunna Gests, Palli Svavars, Lárus B. Jóns, Hafsteinn Pétursson og Gunna Blö

    Núna líður Rúnar inn úr vorblíðunni með Glugga vikunnar í hendi.http://www.huni.is/files/3/20090401195853572.pdf

    Við veltum því fyrir okkur við Rúnar hvers vegna vísa vikunnar eru sú sama og síðast. Eitthvað virðist mönnum brýnt að konur hafi hljótt þessa dagana því enn og aftur er bent á þá vafasömu staðreynd að betra sé að konur þegi. Er ekki allt í lagi heima hjá þessum mönnum sem standa að þessum gjörningi.

    Pöbb kvissið verður í kvöld á Pottinum. Það vekur athygli að spyrlar að þessu sinni verða þeir Ágúst Þór og Auðunn Steinn. Þessir kumpánar hafa mætt á hvert einasta pöbba kviss í vetur og aldrei náð að bera sigur úr býtum. Nú hafa þeir verið fengnir til að búa sjálfir til spurningarnar svo þær ættu einhverja möguleika á sigri.

    Listi framtíðar boðar til fundar á Húnavöllum. Líkast til verður þar rætt um sameiningu sveitarfélaga, fjallskilamál og önnur framtíðarmál.

    Glugginn er svona á heildina litið, lítið auglýsingablað í A5 broti sem segir frá ýmsu sem gagnlegt er að vita en ekki mikið meira en það. Engin meiri háttar afglöp er þar að finna sem hægt er að nærast á og snúa út úr nema vísan hans Magga frá Sveinsstöðum.

    Nú er bara eftir að varpa ljóðrænum helgiblæ á þessar hugleiðingar svo einfaldleikinn fái notið sín á notalegan og mannlegan hátt:

Frá Sveinstöðum sagður er Mangi.
Þessi sótrauði fasteigna prangi.
Segir konum að þegja
sem satt best að segja
þrá allar að sjá að hann hangi. (á afturfótunum auðvitað)