Þegar margir ábyrgir aðilar tjá sig um hið hörmulega bílslys skammt frá Húnaveri þar sem ungur maður lést á mánudagskvöldið þá leggur maður við hlustir.

    Þessi umræða er afar tilfinninganæm, tengd sársauka og sorg sem er eðlilegt. Ég vil aðeins segja við þá sem þekkja mig ekki,  þá er ég sá sem tók myndir fyrir Morgunblaðið á vettvangi eftir að hinn slasaði var farinn með þyrlu  og var öll mín nærvera og myndataka í fullu samráði við lögreglu og björgunaraðila. Rétt er að geta þess að allar þær myndir sem ég tók fékk  slökkviliðstjórinn á Blönduósi til afnota á samráðsfundi daginn eftir  fyrir alla þá sem að þessu slysi komu.  Ég hef tekið margar myndir í gegn um tíðina af atburðum af ýmsum toga en aldrei upplifað umræðuna á þann veg að ég væri einhver sökudólgur fyrr en nú. Ef til vill er ég allt of viðkvæmur fyrir svona umræðu en þá verður bara svo að vera. 
     Í lokin vil ég aðeins segja það að tilgangur minn er og verður ætíð sá að segja fréttir og lýsa atburðum af virðingu fyrir því umhverfi sem ég er í  en ekki að velta mér upp úr óhamingju annara, þetta vita þeir sem mig þekkja. 
    Guð blessi minningu hins látna og styðji og styrki þá sem sjá á eftir látnum ástvini.

Ef ég kíki undir jólatréð
þá get ég ekki inn í pakkann séð.
Það er allt of mikið streð
að missa ekki þetta góða geð.

það er gott að eiga einhvern að
og ég er þakklátur fyrir það.
Að eiga bjartan og hlýjan stað,
en eða hvað?
(Baldur Einarsson 2010)

    Þessi dagur er ansi sögulegur bæði hvað mig og mína varðar sem og heimssöguna alla. Þennan dag fyrir 35 árum fæddist okkur hjónum okkar fyrsta barn sem var vatni ausinn og skírður Einar Örn. Hann hefur síðan skilað af sér 4 heilbrigðum börnum og er ljóðið hér að ofan eftir næst elsta barn hans sem heitir Baldur og er 8 ára. Ég ætla ekki að hafa mikið fleiri orð um þessar vísur því þær skýra sig alveg sjálfar. Þessi átta ára drengur er mjög virkur og hreyfanlegur með gullhjarta og auk þess alls óhræddur við heiminn. Hann á það til að gleyma einföldum hlutum en þeir mikilvægustu eins og heiðarleiki, einlægni og samúð  eru inngrónir sál hans eins og ofanritað ljóð sýnir. 
    Annar atburður í sögunni er að sjálfsögðu morðið á John Lennon fyrir nákvæmlega þrjátíu árum. Þennan atburð man afmælisbarnið í minni fjölskyldu vel þó svo að hann hafi aðeins verið 5 ára þegar þessir hörmulegu atburðir áttu sér stað.

    Af Vesturbakkanum er svona heldur fátt að frétta. Það er svolítið líf á Kiljunni og lögreglan er flutt í Aðalgötuna. Þetta merki ég á því að lögreglubíll er hér allan sólahringinn og má fullyrða að aldrei hafa jafn fáir á eins litlu svæði haft eins mikla löggæslu. 
    Jónas enn í ógnarbasli á við sýslumann líkt og pabbinn forðum með flibbahnappinn. Mér fannst svona á Jónasi fyrir skömmu að hann vonaðist eftir leyfi til veitingareksturs á Ljóninu áður en mjög langt um liði og ætlaði að hafa kránna opna á Þorláksmessu.

Að öðru leyti er hér lítið að gerst. Hrafnar flögra þó á milli ljósastaura og húsmæna og krúnka og þegar vel liggur á þeim gefa þeir frá sér kostuleg kokhljóð sem gera mig kátan en nafna minn hund snælduvitlausan. 


    
    Rúnar er kominn með Gluggann og lét sig ekki hverfa eins og síðasta miðvikudag. Og þegar Rúnar kemur án þess að hvefa strax, skilur hann ætíð eftir sig harmonikkutóna og að þessu sinni var hann með skoska listamenn með sér í eftirdragi. Ekki veit ég hver var flytjandi Plaza Polkans sem hvarf út í dánardægur John Lennons en takturinn var góður og lagið skemmtilegt.


    Héðinn Sigurðsson, (Silla) Sigurlaug Markúsdóttir og Sædís Gunnarsdóttir að skreyta biðstofu heilsugæslunnar á niðurskurðartímum. Nota þau í skrautið trjáafklippur sem Einar Óli hefur nagað af hríslum umhverfis Hælið. Gott framtak hjá starfsfólkinu.

    Glugginn er svona eins og Jólagluggar eiga að vera, fullur af jólaauglýsingum hverskonar. En það sem vekur sérstaka athygli er að vísur vikunnar eru tvær að þessu sinni og eru að öllum líkindum eftir Laufeyju Dís listamann á Brekkunni. Vísurnar eru jólalegar og fjalla um börn sem að geisla og neista sem skreyta sæinn. Gaman þegar nýjar raddir kveða sér hljóð í vísnahorni Gluggans.
    Okkur Rúnari finnst líka fengur í því að nýtt fyrirtæki sé að hasla sér völl í bænum og búið að opna verslun á Efstubrautinni. Seigur maður Hans Vilberg og óskum við honum og hans liði, velfarnaðar.
    Það eru reyndar fleiri sem eru að seiglast áfram í lífinu eins og Hrefna Ara með alla trékarlanna sína og líklega eru fleiri sem þokast áfram í lífsins amstri og láta hvergi bugast.

    En það er með okkur líkt og flesta sem enn eru óbugaðir að við verðum að koma auga á hið gullvæga samhengi sem límir saman alla hluti og gerir veröldina svona eins og hún er, samhengislausa í öllu sínu samhengi.

Spilverkið í okkar stórbrotna haus
starfaði vel þar til allt saman fraus.
Það er út af þessu
sem allt er í klessu, 
þessvegna er vísan hér samhengislaus.

    Fullveldisdagurinn er í dag hafi það farið fram hjá einhverjum. Vonandi auðnast okkur að fagna honum um ókomin ár. Ég veit það líka að Guðbjartur Guðmundsson fyrrverandi ráðunautur, frú Þórhildur Ísberg og Júlíus Árni í Meðalheimi eiga afmæli í dag og fá þau árnaðaróskir frá mér. 
    Í mínum huga hefur þessi dagur lengi verið afar sérstakur og þá vegna fæðingar nýs bragarháttar sem kenndur er við Stóru - Giljá.  Ég þori ekki að nefna árið nákvæmlega en það eru um 30 ár síðan þessi landsfræga vísa var flutt á árshátíð hjá Lionsklúbbi Blönduós sem haldin var á Hótelinu einmitt þennan dag. Það vill þannig til eins og framan er skráð að Guðbjartur og frú Þórhildur Ísberg sýslumannsfrú eiga afmæli 1. desember og Erlendur G. Eysteinsson flutti þeim ljóð í tilefni dagsins á áðunefndri hátíð Lions. Þessi vísa er til í tveimur útgáfum og þori ég ekki að fara með það hvor þeirra er sú upprunalega en báðar útgáfurnar eru tær snilld og líkast til hefur það verið á þessari stundu sem ég gerði mér grein fyrir því að kveðskapur væri ekki fyrir fáa útvalda heldur væri sauðsvörtum almúganum nú tryggður frjáls og óheftur aðgangur að þessu tjáningarformi.

Vísurnar eru svona:

Afmæli eiga bæði tvö,
varla nokkur trúir þessu.
Guðbjartur er sjötíu og sjö
og sýslumannsfrúin eitthvað undir þessu.

Hin útgáfan er þessu lík:

Afmæli eiga bæði tvö,
það er framar öllum vonum.
Guðbjartur er sjötíu og sjö
en sýslumannsfrúin eitthvað undir honum.

    Tveir menn á Vesturbakkanum þeir Jónas Skafta og Ívar Snorri tjáðu mér áðan að þeir væru í hjarta sínu lukkulegir með Fullveldisdaginn en stæðu engu að síður í fullveldisbaráttu fyrir sig sjálfa. Jónas fær ekki fullveldi yfir sínum veitingarekstri og Ívar fær ekki fullveldi yfir  nýsmíðuðu "bíslagi" við heimili sitt. Höfuðandstæðingurinn hjá Jónasi eru bæjaryfirvöld og sýslumaðurinn en bæjaryfirvöld eru eini andstæðingur Ívars Snorra. Grun hef ég um það að hægt sé að leysa mál þessi ef þau verða tekin kærleiksríkum tökum og umvafin ást og kærleika og blandað saman við opin og jákvæðan huga. Það væri kannski reynandi fyrir þá að koma þessum baráttumálum sínum til Þorvaldar Gylfasonar og fá inni fyrir þau í stjórnarskránni.
    Óskar í Meðalheimi leit hér inn og lagði fyrir mig einfalda spurningu sem ég svaraði á einfaldan hátt. Síðan spurði ég hann einfaldlega hvort hann hefði ekki handa mér vísu því meðhjálpari minn hann Rúnar Gluggaútburður hefði einfaldlega skilið Gluggann eftir á hurðarhúninum hjá mér á Aðalgötunni án þess láta nokkurn mann vita eða  gera grein fyrir fjarveru sinni. Með þessu háttarlagi Rúnars hefði hann skilið mig eftir einan og umkomulausan í algjöru tómarúmi. Enginn vals eða polki frá Familien Brix eða Arnt Haugen kæmi til með að líða út í Fullveldisdaginn. Óskar svaraði þessari beiðni minni á einfaldan hátt: "Nei"
    
    En Glugginn er kominn út. Þar má sjá auglýsingu frá Halla á Grund þar sem hann auglýsir til sölu 6 fengnar kvígur. Alveg er ég viss um það að einhver grunlaus ungur maður hugsar með sér. Hvar eru þessar kvígur fengnar, eru þær illa fengnar? Eða eitthvað í þessum dúr en það skal upplýst fyrir þá sem ekki vita að fengnar kvígur eru kvígur sem hafa fengið það og eru með fangi (sem sagt kálfur kominn í kusu).
    Kveikt verður á jólatrénu sem vinir okkar í Moss gefa okkur. Nú líkt og í fyrra er norska tréð úr Gunnfríðarstaðaskógi og er afar líklegt að Páll Ingþór konungur skóganna hafi farið með stutta kveðju áður en tréð var fellt og fellt síðan nokkur tár í leiðinni.

    Að þessu sinni og kemur ekki á óvart er vísa vikunnar eftir Rúnar stórskáld á Skagaströnd og fjallar um kerfis narra og Gnarrinn og telur líklegt að hann sé ekki einn um að vita lítið í sinn haus.
    En nú er mál að linni og komið að samhengi hlutanna sem ég einn og yfirgefinn þarf að koma auga á.

Ekki ég öfunda þann sem mér gleymir
eigi kom Rúnar á hugmyndafund.
En ákaft og stöðugt lífið fram streymir
því sex eru fengnar kvígur frá Grund.