Á morgun renna litlu jólin sitt skeið á enda. Ekki það að þau hafi verið neitt minni í hátíðleika eða gleði en önnur jól, heldur vegna þess að það voru svo margir virkir dagar sem fóru til spillis í vinnu.  Hjálmar Freysteinsson orðar þetta skemmtilega í Morgunblaðinu í dag:

Bensín og brennivín hækkar,
í buddunni stöðugt lækkar,
samt er það verst
sem hefur gerst
að frídögum stórlega fækkar.

Svo ég vitni svolítið meira í Moggann þá er ekki úr vegi áður en lengra er haldið að renna yfir stjörnuspánna mína fyrir daginn:
Vatnsberi Þú ert í vafa með áframhaldið, áttu að stökkva eða hrökkva? Settu vandamálið
bak við eyrað í nokkra daga og svarið kemur. Ég er með tvö, þrjú mál sem ég er í vafa um hvernig eigi að höndla en mitt mottó hefur nú oft verið að hika sé það sama og að tapa. En þar sem Mogginn lýgur ekki þá ætla ég aðeins að doka við.
   
     "Gleðilegt ár og takk fyrir það gamla, kunningjar og velunnarar sérstaklega, Blönduóssbær og sýslumannsembættið. Ljón Norðursins, Blönduból og Jónas Travel group. Á eigin styrk" Svona hljómar ein nýjárskveðja í Glugganum í dag. Fyrir mig sem tíðindamann af Vesturbakkanum þá er þessi auglýsing gleðifrétt því ósjaldan hef ég greint frá núningi milli Ljónsins og embættanna tveggja sem hafa aðsetur á Hnjúkabyggð 33. Af framansögðu má greina að mér leiðast leiðindi. Rétt er að greina frá því að Jónas sjálfur greindi mér frá því á mánudaginn að Blönduósbær og sýslumaður væru á hröðu undanhaldi í málum sem varða hann og það sæist brátt fyrir endann á stóra leyfisveitingamálinu.
    Það var einhver vís maður hér í bæ sem lét þau orð falla fyrir jól að dagurinn í dag yrði mikil örlagadagur fyrir Blönduós. Ekki var ljóst í hverju þetta lá en 5. janúar 2011 verður dagurinn sem skiptir sköpum fyrir fyrir okkar litla og notalega samfélag. Samfélag sem hefur upp á allt að bjóða sem velgerður bæjarbúi hefur þörf fyrir. Nú verður spennandi að sjá hvað gerist eða verður tekin ákvörðun um varðandi bæinn okkar. Margir hafa látið sér detta í hug að ákvörðun verði tekin um gagnaver. Auðvitað er margt sem kemur til greina en eitt er víst að eitthvað gerist en það er bara óljóst hvað það er. Kannski verður gefið út leyfisbréf fyrir rekstur á Ljóni norðursins.
    Þegar þessi orð eru skrifuð þá rennur jafnframt upp bjartur og kaldur dagur og bíllinn minn er í smurningu uppi í Kjalfelli. Eftir að hafa rætt við einn af starfsmönnum Kjalfells sem ók mér til vinnu frá verkstæði, um bensínverðið og að sólin hækkaði stöðugt á himni fór ég að skoða Gluggann á netinu. Ég var fljótur að átta mig á því að vísa vikunnar var einkar vel gerð og svo merkilega sönn.

Í lífinu býrðu við súrt og við sætt
því samblandi af slíku er alls staðar mætt.
Og alltaf er ljóst að við ýmsu er hætt
en ef þú ert tryggður þá færðu það bætt !

    Rúnar Kristjánsson á Skagaströnd hittir þarna naglann á höfuðið eins og svo oft áður og gaman að segja frá því að lokaorð vísunnar eru einmitt einkennisorð þessarar síðu.
    Ég get vart með orðum lýst hvað ég varð óumræðilega glaður í sálinni þegar ég sá auglýsingu frá kvenfélaginu Vöku á Blönduósi að þorrblótið yrði 22. janúar. Það er nefnilega alltaf það fyrsta sem ég geri þegar jólin eru búinn að ég fer að hlakka til þorrans og matarins sem honum fylgir. Það er eitthvað svo viðeigandi að byrja þessa gleði í Félagsheimilinu á Blönduósi með vinum og kunningjum. Það fer um mig sæluhrollur bara við að skrifa þetta.
Eitthvað er það sem tefur vin minn og andlega framlengingu, Magnús Rúnar Agnarsson. Hann er vanur að vera kominn um þetta leiti með Gluggann í prentuðu formi. Það vantar einhvern polka eða vals inn í þennan fyrsta miðvikudag ársins 2011. Inn í daginn sem á að verða svo örlagaríkur fyrir samfélagið. Kannski situr hann heima á óðali sínu og hlustar einn og sjálfum sér nægur á hinn óútreiknanlega örlagvals. Hver veit? Ekki ég.
En ég veit að æðarfuglinn, ein og ein brimdúfa ásamt nokkrum skörfum og einmana mávum synda í sjónum við botn Húnafjarðar innan um klakahröngl úr Blöndu. Og ég veit líka að um tíu gæsir hafa ekki nennt til Bretlandseyja í haust og halda sig á túninu fyrir neðan Brautarholt. 
En núna þegar klukkan er rétt að renna í tvö kemur karlinn Rúnar og með þennan líka fína polka eftir Bjarna Halldór Bjarnason. Þið vitið ekki hvað það er gott að hafa góðan polka í sálarfarteskinu. Vals er líka góður og skottís stendur alltaf fyrir sínu. En Rúnar er mættur og það er aðalatriðið og þá er ekkert annað eftir en að finna samhengið í þessu öllu og það munum við finna. Þetta gæti verið tilraun til þess.

Nú stundin er komin sem kveðinn skal bragur 
á kalsömum degi sem hreinn er og fagur.
En frægt er með daga
þeim fylgir oft saga
og því verður þess´einnig örlagadagur.

    Dagur tvö er að renna sitt skeið. Dagur tvö á nýju ári sem er nánast óskrifað blað í hinu miskunarlausu gangverki tímans sem engu eirir en æðir bara áfram sama hvað hver segir. Þó svo tíminn sýni enga miskun þá er mjög hollt að að staldra við og líta um öxl. Ekki í þeim tilgangi að dæma heldur til að þakka. Þegar maður hefur þakkað þá er ekki úr vegi að líta fram á við og vona hið besta. 
    Hversu nálægt maður er sjálfum sér liggur svona að flestra mati í hlutarins eðli og því óska ég öllum og öllu sem standa mér næst velfarnaðar á þessu nýbyrjaða ári. En ég er ekki svo skyni skroppinn að þó hver maður sé sjálfum sér næstur þá er loka niðurstaðan í mínum huga sú að Guð sé oss næstur. Og að þeirri niðurstöðu fenginni þá liggur það beint við að óska öllum velfarnaðar á nýju ári þó svo ég viti að það er lífsins ómögulegt að gera öllum til hæfis. En það er vonin, þakklætið og örugglega eitthvað annað sem er gangverkið í því að vera til, finna til og halda áfram. Þessi fátæklegu orð eru tilraun mín til að segja á einfaldan hátt "GLEÐILEGT ÁR"



Þessi mynd á vel við á nýju ári því það er svo margt sem í þessu höfði býr og á eftir að koma í ljós á nýju ári