Púðurtunnur og gæsamerkingar

Mávarnir í loðnu í Blönduósnum

Dagarnir líða, sól hækkar á himni og farfuglarnir streyma í heimahagana. Allt fram streymir endalaust. Skýin skyggja lítt á sólina  og vindurinn heldur sig til hlés þessa dagana. Það má segja að veturinn skilji við af hógværð og vorið laumast inn í líf okkar án vandræða.  Þannig hefur þetta verið frá páskum en reynslan hefur sýnt það að dag skal að kveldi lofa og mey að morgni.

Hlíf (Sigurðardóttir) og Lagga (Ragnheiður Þorsteinsdóttir) að leggja upp í göngu frá Fjörulallastíg á Bakkastíginn

Vorboðarnir eru margir og misjafnt hvað það er sem vekur vorið í brjóstum manna. Sumum finnst að vorið sé komið þegar þrestirnir hefja upp ástarsöngva sína fyrir allar aldir í lok mars. Vorboðinn ljúfi, lóan hefur lengi átt stóran sess í sálinni og þeir allra vorþyrstustu fagna sílamávinum sem vorboða í lok febrúar. Krían hefur verið einkennisfugl vorsins hjá þeim sem einna mesta hafa þolinmæðina en hún fer að koma í Ósinn allt frá 3. til 15. maí.  Einn er þó hér á staðnum sem hreinlega auglýsir sig sem vorboðan ljúfa og er það enginn annar en Jónas á Ljóninu. Já það er misjafnt hvar menn hýsa í huganum sinn vorboða.

Þó ríki friður er rétt að hafa varan á

Á Vesturbakkanum ríkir til þess að gera góður friður og hefur gert það í allan vetur en það gæti breyst þegar sumarsólstöður nálgast. Áður nefndur vorboði Jónas á Ljóninu hefur í hyggju að reisa þrjú tunnuhús á lendu sinni og leigja þær ferðamönnum sem athvarf frá og með 15. júní. Ekki ætla ég að fullyrða neitt um áhrifamátt þessara tunnuhúsa á skipulagsyfirvöld en reynslan hefur kennt mér að blandan Jónas og yfirvöld hverju nafni sem þau nefnast geta á einni nóttu breyst í efni sem geta gert saklausa tunnu að púðurtunnu.