Að vera til staðar

    Að vera til staðar er mikilvægt! Að vera mikilvægur en ekki til staðar er eitthvað annað og að öllum líkindum mikilvægt því það skapar eftirvæntingu. Hver er munurinn? Er þessi vangavelta bara orðin tóm, svona hjal út í jólanóttina. Menn geta tengt þetta á ýmsa vegu en mig langar að tjá þetta frá mínum sjónarhóli með þremur myndum. Ég get fullvissað ykkur um að þessi fullyrðing sem að framan greinir á sér svo margar myndir að ógjörningur er að koma á þær tölu.

Skoðum fyrst þessa mynd sem sýnir Bjarna Páls vera að ryðja snjó af Aðalgötunni. Hann Bjarni hefði getað flutt suður í uppgripin sem þar eru en hann er enn að störfum meðal okkar bæjar- og sýslubúa og lætur sér þau auðæfi nægja. Hann er til staðar þegar á þarf að halda.

Tökum annað dæmi; það snjóar á þjóðvegina og færðin spillist. Við verðum smá framan við máttarvöldin. Snjóplógur birtist og leiðin verður greið. Þeir eru til staðar fyrir okkur Vegagerðarmenn á Íslandi.

Þriðja dæmið sem mætti nefna er það að flestir fuglar fara til suðlægari landa til að komast af og skila sér aftur að vori öllum til ómældrar gleði. Örfáir fuglar kjósa að halda kyrru fyrir og takast á við íslenskan vetur. Þessir fuglar eru til staðar þegar þú á köldum vetrardegi lítur til himins.

Niðurstaðan er þessi: Allir verða að vera til staðar, einhversstaðar en hvar, það veit enginn og að öllum líkindum, fæst aldrei við því svar en áramótin eru til staðar ár hvert og þau eru ávallt upphaf nýrra tíma og vona. Mig langar hrikalega að enda þetta með orðunum " Hittumst í Staðarskála" en læt það vera. En engu að síður. Gleðilegt ár og verum til staðar á nýju ári.