Hver vegur að heiman

"Hver vegur að heiman er vegurinn heim" var einhverju sinni sagt og Magnús Eiríksson söng svo eftirminnilega um. Þetta er rétt! Ég er kominn heim eftir hálfs mánaðar dvöl í erlendu landi sem er ríkt af sól og skuldum. Ég kaus að byrja þennan pistil svona því ég er búinn að umgangast Guðna Ágústsson  fyrrverandi landbúnaðarráðherra daglega í hálfan mánuð og það fer ekki hjá því að maður "ruglist" eitthvað undir þessum kringumstæðum. En svo það sé  á hreinu þá kynntumst við hjón þeim Guðna og hans konu Margréti Hauksdóttur í þessari Spánarferð og voru þau kynni afar góð og ánægjuleg og það er ljóst að eftir þessi kynni hef ég mikinn sjóð til að ausa úr. Öllu verður þó í hóf stillt og gripið til sjóðsins þegar ástæða er til.

Í dag verð ég stuttorður og gagnorður og er er ástæðan einfaldlega sú að ég hef ekkert fylgst með mannlífunu fyrir norðan í  hálfan mánuð og það sem meira er, ég tók mér algjört frí frá internetinu meðan á fríi stóð. Í stuttu máli veit ég ekkert og því frá litlu að segja (Reyndar er þetta ekki satt en letinginn finnur sér oftast afsökun til að komast hjá hlutunum) .

Glugginn er kominn en ég veit bara ekkert hvað í honum stendur því ég kemst ekki inn á tengilinn á huni.is. Glugginn er kominn og ég veit ekki hvort Rúnar vinur minn kom með hann eða ekki því hann hékk einmana og hrakinn (Glugginn) í rigningunni á hurðarhúninum á Aðalgötu 8 eftir hádegið.   Í stuttu máli ég veit ekkert annað en það að bændur eru í göngum og réttir verða um helgina og ég tel fullvíst að vísa vikunnar í Glugganum sé á sínum stað. Þess vegna verður samhengi þessa miðvikudags einfaldlega svona:

Ég var út' á Spáni í vikur tvær,

var þar úr hita að deyja.

Um háttatíma ég heim kom í gær

og hef ekki frá neinu að segja.