Við hjónin ákváðum á dögunum að festa kaup á gasgrilli svona til að matreiða á og eins til að fegra nýja pallinn okkar. Þetta er déskoti flott grill með þremur brennurum og ég veit ekki hvað og hvað. Við komum með gillið til okkar heima í kassa ósamsett og fengum þær upplýsingar að það væri ekki svo mikill vandi að setja það saman. 
    Þegar sumarið kom yfir sæinn var ákveðið að setja herlegheitin saman og kassinn opnaður. Það fyrsta sem ég tók upp úr kassanum var leiðarvísir hvernig setja ætti grillið saman. Þar sem ég sat þarna við lestur, birtist þá ekki minn gamli vin og vélstjóri Helgi Árnason. Eftir viðeigandi móttökur þá sagði Margrét si svona: "Þú ert einmitt rétti maðurinn sem okkur vantar! Útlærður vélstjóri og gasgrilleigandi." " Blessaður hentu þessum leiðbeiningarpésa maður eins og skot, það getur hver maður sett þetta saman með lokuð augun án hans." sagði minn kæri vin ,Helgi. Ég ákvað nú að geyma leiðbeiningarnar eitthvað fram eftir degi ef ske kynni að grípa þyrfti til hans. Var nú hafist handa og skrúfað hér og þar og grillið fór að taka á sig mynd. Eitthvað var samt bogið við samsetninguna þannig að fætur undir grillið voru ekki alveg að passa við grillið sjálft. Var nú allt skrúfað í sundur aftur og það leiðrétt sem við töldum þurfa. Meðan á þessu stóð hafði frú Margrét verið send til að kaupa gaskút því stutt var að okkar áliti í að hægt væri að kynda grillið. Var nú aftur hafist handa og allt skrúfað saman og fyrri misgáningur leiðréttur. Þegar við stóðum fyrir framan grillið með hendur á mjöðm, birtist þá ekki Margrét með kútinn og segir si svona. " Ekki getur grillið átt að vera svona og taldi til ýmis rök sem við Helgi gátum engan veginn mótmælt. 
    Nú var sest niður og málið yfirfarið. Var nú ákveðið en með særðu stolti, að líta aðeins í leiðbeiningapésann og sjá hvort hann hefði upp á einhverjar lausnir að bjóða. Eftir smá yfirlegu þá komumst við að því að með því að víxla öllum fótum undir grillinu þá yrði lokaáfanga náð. Vandinn var nú ekki meiri en þetta. Sem sé við skrúfuðum allt saman í sundur aftur og settum grillið saman að ný með hliðsjón af leiðbeiningabæklingnum. Í stuttu máli þá þurfa tveir sæmilega gerðir menn á sextugsaldri að setja sama grillið þrisvar sinnum saman svo árangur verði viðunandi. Þetta tekur dágóða stund og létta þarf lund og ekki skemmir að veðrið sé gott meðan á samsetningu stendur. Þessar loka leiðbeiningar er ekki að finna í leiðbeiningabæklingi.

    Kemur ekki blessaður Glugginn og Rúnar inn úr brakandi blíðunni til þess eins að segja mér frá því sem í vændum er.

    Það þarf varla nokkrum blöðum að fletta til þess að sjá að sumarið er í mikilli nálægð. Skólarnir eru að ljúka starfi sínu og garðplönturnar eru komnar fram í dagsljósið ( komnar í sölumeðferð). Söngnemar syngja sitt síðasta á þessu skólaári og Árni Bald ætlar að bjóða þeim sem eiga Blöndu, í veislu í veiðihótelinu Hólahvarfi og sjómenn og aðrir ætla að halda sjómannadaginn hátíðlegan.

    Ekki má gleyma þeim árvissa vorboða þegar Heimilisiðnaðarsafnið og Hafíssetrið hefja sumarstarfið sitt. Ég hef það fyrir víst að Ísbjörninn sé kominn aftur norður og muni setja svip sinn á Hafíssetrið.

    Mosatætarinn hans Kára er kominn á kreik. Hafið eitt hugfast þegar þið geysist með hann yfir túnflötina ykkar að binda vel fyrir buxnaskálmarnar því það eru einhverjar bannsettar flær í jörðinni sem eiga það til að tryllast og bíta mann í legg og kálfa þegar hróflað er við búsvæðum þeirra. Hef persónulega og sára reynslu.

    Domusgengið er hætt í bili a.m.k. að reyna að selja ofan af mér en ekki er allt sem sýnist. Í staðinn er Vatnsendi til sölu að mér sýnist en eins og ég sagði þá er ekki allt sem sýnist.

    Ég rak augun í frétt á Húnahorninu um daginn þar sem stóð " Sjaldséðir fuglar á Blönduósi" Ég fór fyrst alveg í mínus því ég hélt að ég hefði verið tekinn í fréttaritarabólinu. Svo las ég áfram og mér létti mikið því þessir fuglar sem sáust voru bara tildrur sem koma við í Blönduósnum hvert einasta vor á leið sinni til varpstöðva á Grænlandi og víðar á norðurslóðum. Þannig að hin raunverulega frétt í þessu er sú að þeir sem bjuggu til þessa frétt eru hinu sjaldséðu fuglar við ós Blöndu.

Það setur svip sinn á braginn
að sumar er komið í bæinn.
Hvað er ég að rugla,
ég sá  stórskrýtna fugla,
á sveimi við ósinn um daginn.

    Mosatætarinn hans Kára var okkur félögunum hugleikinn þennan fagra og sólbjarta miðvikudag . Það segir í sjálfu sér ekkert um Kára og tætarann en heilmikið um hugmyndaauðgi okkar Rúnars. Þetta varð til eftir hópvinnu um þemaverkefnið Kári og mosatætarinn.

Ætli næg? ekki að notast við Kára
núna við mosann í vor.
Ég fæ strengi og stuð uppí nára,
sem gengur ört á mitt þor.

    Og svo þessi:

Ég fæ strengi í fætur og nára
og flærnar mig hreint vilja klára.
Þessi tætara fjandi
er í ágætis standi.
En ætli dug? ekki að notast við Kára.

    Eyjólfur kom velríðandi heim úr vinnunni eigi alls fyrir löngu til hennar Siggu sinnar á Brimslóðina. Án þess að vita það, þá sýndist mér tilgangurinn með þessari ferð sá einn, að koma bara heim. Maður hefur séð ríðandi menn um allan bæ í tíma og ótíma einungis í þeim tilgangi að skemmta sjálfum sér og skrattanum og uppskera oft á tíðum hornaugu samborgarana. Stundum eru þessir útumbæríðandi menn með nokkra hunda með í för og fækkar ekki hornaugum við það. 
    Hann Eyjólfur fékk mig til að fara að hugsa örlítið og er það eitt og sér mikið afrek. Er tími hins eina og sanna hestafls runnið upp á tímum hás orkuverðs. Er ekki hægt að virkja hina vörpulegu hestamenn sem hafa á sér hornaugun þannig að við færum að gefa þeim gaum. Þeir temja hross fyrir okkur hin sem lítið til þekkjum og við förum að gera eins og Eyjólfur, ríða að heiman og heim. Við förum að helluleggja vegi í staðinn fyrir malbikið og komum okkur upp hestvögnum. Allt grasið sem til fellur í samfélaginu gæti nú loksins orðið að gagni í stað þess að vera bara fóður fyrir gæsir og sláttuvélar. Þar sem ég er nú tryggingabransanum þá gætu menn lækkað töluvert hjá sér iðgjöldin því ekki er mér kunnugt um að skyldutrygging sé á reiðskjótum né kerrum við þá tengda. Þessi hugmynd er ekki svo galin því við gætum gert bæinn okkar að einum allsherjar húsdýragarði í staðinn fyrir að afmarka hann suðvestan við Héraðshælið. 
    Rúnar og félagar í Kjalfelli gætu sérhæft sig í járningum og skeifnasmíði og mætt þar með tapi sem þeir verða fyrir þegar dekkjaskipti leggjast af. Eitt er það fyrirtæki sem hugsanlega fengi fleiri verkefni en það er heilsugæslan því óneitanlega geta menn dottið af baki og fengið skrokkskjóður. Og síðast en ekki síst þá gæti hestasteinninn við Samkaup loksins komið að gagni. Fyrst Eyjólfur er farinn að hressast, þá er full ástæða til að aðrir geri það líka.

    Maður verður að geta þess sem vel er gert. Við erum ekkert sérlega dugleg við að uppörva og hvetja hvort annað en snögg til þegar einhverjum verður á. Þess vegna hrósa ég Húnahornsmönnum fyrir að leggja okkur til tvær glænýjar spaugsögur.

    Ég var í klippingu í gær hjá henni Bryndísi sem er í sjálfu sér ekkert merkilegt. Það sem er merkilegt er að mér gefst aldrei tími til að lesa neitt af hinu mikla framboði af tímaritum sem Bryndís hefur yfir að ráða. Það eina sem ég sé í þessum tímaritum er að þau eru til þess að gera ný. Fyrst að enginn tími gefst til að líta í tímaritin hjá Bryndísi væri þá ekki upplagt að hún færði Héraðshælinu elstu blöðin sín að gjöf til að poppa svolítið upp hinar ýmsu biðstofur Hælisins. Talandi um Bryndísi þá sé ég í Glugganum sem nú dettur inn úr dyrunum ásamt Rúnari að hún er á förum til fjarlægra landa og ætlar að nema þar ítölsku hártískuna. Spennandi tímar framundan hjá toppstykkjum Húnvetninga.

    Svo er ein svona smá "pæling" varðandi auglýsingu frá HSB þar sem auglýst er eftir starfsfólki sem og skólafólki til starfa. Var svona að velta því fyrir mér hvort skólafólk breytist ekki í starfsfólk þegar það hefur verið ráðið til starfa hjá HSB.

    Domus gengið gerir allt hvað það getur til að reyna að selja ofan af mér á Aðalgötunni og veifar kyrrðinni óspart. Ég segi það satt að ef íbúðin sem þeir Stefán og Jón Sigurðsson hundur búa í verður seld þá kem ég til með að sakna þeirra "feðga".

    Hrafnhildur Pálma er búin að halda á Bæjarblóminu í eitt ár með sóma og bara til hamingju með það.

    Vökukonur þakka fyrir sig og ég þakka fyrir mig svo mörg voru þau orð.

    "Hafíssetrið, ískalt og fræðandi" er ekki svo galið slagorð en nú fer að líða að opnun safnsins og málþingi því tengdu.

    Við Rúnar höfum dregið saman það sem okkur finnst rista hvað dýpst í sýslusálinni þessa Gluggavikuna :

Héraðshælið horfir eftir starfskröftum til starfa.
Um hafísinn í sjónum haldinn verður fundur.
Á baklóð Aðalgötu átta, sjá má vaxa arfa
Og einhvern dag þá fer hann burtu, Nonni hundur.

    Svo ein huggunar vísa til Berglindar vegna yfirgengilegs gæsagangs í bænum.

Það er svo margt sem mennirnir sýta,
á margþættri lífsins leið.
Því gæsirnar gráu í sífellu skíta,
svo ótt að það jaðrar við neyð.

Rúnar hafði víst lofað Löggu að yrkja um hana og þar sem hann er maður orða sinna þá fylgir þessi vísa hér með:

Nú skal samið lítið ljóð
um Lögg-u í vínbúðinni.
Hún er bara gæða blóð
og brún á forhúðinni.*

*Forhúð: Húðin sem snýr að manni og ekki fötum hulin.

Menn elta sífelt ólar
við öfl sem landið hrista:
Enginn sá til sólar
á sumardaginn frysta.

Í veðri alveg óðu
átti að halda daginn.
Fánar stífir stóðu
á stöngum víða um bæinn.

Skrúðgöngurnar skröltu
skjálfandi um stræti,
í halarófu röltu
og reyndu að sýna kæti.

Mjóir menn og feitir
marga hlutu gusu.
Léku lúðrasveitir
lög sem úti frusu.

    Við getum alltaf rætt um veðrið sama hvað gerist í samfélaginu. Það er gott að eiga misjafnt veður að á tímum sem menn eru ekki sammála um hvort við erum að fara til fjandans eður ei. 
    Eitt er það sem kemur skemmtilega á óvart núna á þessum síðustu og verstu tímum er að afkoma bankanna er betri fyrstu mánuði þessa árs miðað við sama tíma í fyrra. Og það sem kemur líka skemmtilega á óvart er að hluti af þessum afkomubata byggist á gengisfalli krónunar, krónu sem margir segja vera undirrót allra okkar vandræða í efnahagsmálum. Í spjalli við einn af bankastjórum landsins í hádegisfrétunum í dag sagði hann rétt si svona " Við tókum stöðu gegn Íslensku krónunni og tilgangur sá að hagnast á veikingu hennar. Ég er nú svo barnalega einfaldur að ég held alltaf með íslensku liði ef það leikur við erlent en slík hugsun mun greinilega vera á undanhaldi. 

    Reyndar kemur gengisfall krónunar sér illa fyrir þann sem skuldar en það er nú allt annar handleggur eins og kaupfélagsstjórinn ( í Óðali feðranna) sagði á sínum tíma við gjaldþrota bóndann í stóra kreppumálinu kringum 1930.

    Það er ekki bara gott að geta hallað sér að veðurumræðu þegar maður er gersamlega kominn í hring í efnahagsumræðunni. Jónmundur sem ég segi alltaf, í Kambakoti, kemur manni sífellt á óvart. Á dögunum var ég að horfa á fréttir í sjónvarpinu og var verið að fjalla um áhugaverðar grásleppurannsóknir sem eru stundaðar á Skagaströnd. Birtist þá ekki á skjánum hinn ótrúlegi og ódrepandi Jónmundur Ólafsson og virtist hann fremstur meðal jafningja í þessum rannsóknum. Mér varð ósjálfrátt að orði "Nú er ég svo aldeilis, aldeilis hissa" og þá rann upp fyrir mér að þetta orðatiltæki er frá Jónmundi sjálfum komið og sagan á bak við það er falin á Árbakka við Skagaströnd og kann Jakob Guðmundsson manna best að segja þá sögu.

    Þá er Glugginn kominn en enginn Rúnar! Það var sjálfur Glugga Óli sem kom með aulgýsingar og tíðindi vikunnar. Hvar er Rúnar? Spyr ég að eðlilegum ástæðum. "Hann er með flensu og kvef og hefur ekki verið vinnufær í viku". Það var nefninlega það. Rúnar er líka kominn með forsetaveikina ( sjá pistil áður ritaðan) sem barst austan úr Skagafirði. Sama veikin sem réðist á mig og ég enn ekki orðinn almennilega góður af. Mér verður nú bara hugsað til Friðriks danaprins og Mary krónprinsessu hvort þau muni sleppa við forsetaveikina. Þau sluppu að minnsta kosti þegar þau giftu sig því Ólafur Ragnar kom ekki í brúðkaupið þeirra og gat þar af leiðandi engan smitað í Danaveldi.

    Domus gengið er á sínum stað og gaman að sjá að á þeim er engan að bilbug að finna þrátt fyrir meintar frosthörkur á fasteignamarkaði.

    Athyglisverð auglýsing frá Holtsmúla ehf þar sem rifjuð eru upp gömul vísindi og ný um ávinnslu á túnum. Fyrirtækið selur ávinnsluherfi og kosta þau ekki meira en 2-3 tonn af áburði og spara samkvæmt breskum rannsóknum allt að 30% af tilbúnum áburði. Valdimar á Kúlu kann ráðin.

    Þegar bændur eru búnir að greiða fyrir áburðinn og ávinnsluherfið gæti hugsast þegar þeir eru á hraðferð á Blönduósi að þeir ættu fyrir og gætu gripið með sér sex kjúklingabita og tvo lítra af kók fyrir litlar 999 kr í Samkaupum. Hver veit?

    Hér fylgja á eftir tvær vísur sem eru einungis gerðar í þeim tilgangi að gera Rúnari lífið bærlegra í forsetaveikindum sínum. Ég tek ekki stöðu með veikingu Rúnars ég tek stöðu með styrkingu hans.  Fyrsta vísan er um ástandið eins og það er hjá honum en seinni vísan er um hvaða gagn hann getur haft af Glugga vikunnar og stytt honum stundir í veikindunum.

Í rúminu Rúnar liggur,
rækals karlinn að tarna.
Hóstapillur hann tiggur,
held ég til heilsuvarna.

Látlaust hann les um mykjuslikju
og lífrænar lausnir á öllum vanda.
En slikja myndast ef fljótandi mykju
er mokað á tún til beggja handa.

    Aldrei fór það svo að forseti vor hefði ekki haft einhver áhrif í heimsókn sinni í Skagafjörðinn. Skagfirðingar tala núna um forsetaveikina, því eftir að forsetinn hvarf til síns heima hafa margir skagfirðingar ekki á heilum sér tekið og lagst margir hverjir veikir. Hvers vegna svona fór er erfitt um að segja en sumir telja að sjaldan eða aldrei hafi jafn margir skagfirðingar komið saman ófullir, sem sagt ekki búnir að sótthreinsa sig. Aðrir segja að forsetinn hafi í sínum fjölmörgu ferðum um veröldina safnað saman öllum þeim veirum og bakteríum sem hann hafi komist yfir og sleppt þeim lausum í Skagafirði, koltrefjalaust því hann veit sem er að skagfiðingar kalla ekki allt ömmu sína. Reyndar er ég ekki frá því að ég hafi fengið snert af forsetaveikinni því ég hef verið raddljótur og afllítill að undanförnu þrátt fyrir að ég taki lýsi daglega. Líklega skýrist þetta af austanáttinni stífu sem lék um héraðið um daginn.

    Lyftum okkur upp á tábergið, göngum á táberginu og drögum djúpt andann og andið síðan rólega frá ykkur og hristið kálfana. Þetta gerði ég í gær undir handleiðslu Halldóru Björnsdóttir og gekk svo rösklega á Sjálfsbjargar (göngu)brettinu undir stjórn annarar Björnsdóttur þ.e. Ingu Mæju og er ég ekki frá því að forsetaveikinn hafi lekið af mér við þetta allt. Eins og flest ykkar vita er Sjálfsbjargarbrettið staðsett í kjallara Heilbrigðisstofnunarinnar sem ég kýs að kalla Héraðshælið. Þetta bretti hefur reynst mér vel og er ég ekki frá því að ég hafi gengið um 100 km á þessu bretti í vetur án þess að komast spönn frá rassi og oft hefur verið á brattann að sækja (5-7 gráðu halli). 
    Talandi um Héraðshælið þá hafa margir verið talandi um Héraðshælið nema gæsirnar sem bíta þar grasið og oftar en ekki hefur læknadeilan komið til tals. Nú skilst mér að þessi ágæta stofnun sé farin að líkjast Hálsaskógi eftir að samningar tókust við lækna en þó verði verkið ekki fullkomnað fyrr en yfirstjórn spítalans verði komin úr héraðinu sé rétt eftir Héðni lækni og formanni bæjarráðs haft í fjölmiðlum!?

    Stundum er maður of fljótur að dæma og taka ákvarðanir. Það getur verið gott að vera snar í snúningum og skjótur til ákvarðana en þá er líka mikilvægt að vita hvað maður er að gera því annars getur farið í verra eins og þeir finnsku bræður Júkka og Pekka fengu að kynnast: Þeir bræður voru einu sinni í ökuferð upp í sveit og óku eftir dæmigerðum mjóum sveitavegi. Pekka sat við stýrið. Svo komu þeir að krappri blindbeygju þegar annar bíll kemur skyndilega á móti þeim, öfugu meginn og átti Pekka fullt í fangi með að forðast árekstur. Stórvaxinn finnsk sveitarkona sat við stýrið í hinum bílnum og um leið og hún skaust framhjá, stakk hún höfðinu út um gluggann og kallaði: - SVÍÍÍÍN!
Pekka var einnig með opinn glugga, stakk hausnum út og öskraði með krepptan hnefa á lofti: BELJA!
Þegar þeir Pekka og Júkka komu út úr beygjunni óku þeir aftan á það stærsta svín sem þeir höfðu á ævi sinni séð!

    Þá er Glugginn okkar kominn í hús þennan hryssingslega lokadag aprílmánaðar og Rúnar með.

    Ansi er hann daufgerður Glugginn að þessu sinni. Rúnar var miklu hressilegri en Glugginn eftir að hafa hlýtt á hið sjálfspilandi píanó á Hótelinu í klukkutíma áður en hann kom til mín. Ekki má kenna harmonikkufólkinu eða Domus genginu um deyfð Gluggans . Hvatarliðið og flugnabaninn eru á sínum stað sem og vísa vikunnar þar sem Njáll Þórðar lætur í sér heyra. Seigur kall, Njalli.

    Rúnar kom reyndar með smá vísna innskot þegar hann kom inn úr kuldanum með harmonikkufréttir og fleira:

Núna úti er ósköp kalt,
ég um með Gluggann reika.
Á Harmonikku hátt og snjallt
heldur vildi leika.

    Það vantar mann (konur eru líka menn) í sundlaugina með Mumma Har og það get ég sagt ykkur sem hug hafið á að sækja um, að þó að Mummi sé eins og hann er þá slær í brjósti hans gullhjarta.

    Mér var hugsað til Hjalta flugnabana í fermingarmessunni á sunnudaginn. Meðal kirkjugesta var ein stór fiskifluga sem angraði nokkra kirkjugesti og þá sérstaklega séra Sveinbjörn. Það var stórbrotið þegar stóra flugan settist í hljóðri bæn á hvirfil prestsins og lét líða úr sér. Fermingabörnin sáu þetta líkt og ég og leyfðu þau sér að brosa örlítið um leið og séra Sveinbjörn beindi flugunni á "rétta" braut.

    "THÝZK STOFNUN "LETS´S GO " SEM ANNAST VISTANIR THÝSKRA UNLINGA Á ÍSLANDI, LEITAR AD LITLU EÍNBÝLISHÚSI Á SVAEDINU MILLI SAUDÁRKRÓKS OG HVAMMSTANGA MED A.M.K. THREM HERBERGIUM FYRIR FULLTRÚA SINN HID FYRSTA. BRUGGAR, RÍFLEGAR GREIDSLUR, I EVRUM EF ÓSKAD ER" Þessa auglýsingu er að finna á Húnahorninu nákvæmlega svona eins og ofan er ritað. Ég segi nú bara " lets?s go" Domus Maggi, Tak bruggbrúsa þinn og gakk til móts við ríflegar evrugreiðslur. Kannski ætti maður ekki að hleypa Domusgenginu í málið heldur leigja bara húsið sitt, loka vínbúðinni og taka upp evruna. Maður veit aldrei hvenær ríkinu verður lokað og evran upp tekin á Íslandi.

    Við Rúnar veltum vöngum lengi yfir því hvernig hægt væri að setja þetta allt saman í eina vísu og þetta er nú niðurstaðan.

Að setja brugg í bögu
er bras sem hér má sjá.
Og segir enga sögu
sei, sei, sei, sei, já.

    Og að lokum birtist hér ljóðið "Draumur hins einfalda manns" sem skýrir sig að mestu leyti sjálft. Ljóðið gæti  heitið eitthvað allt annað en svona er þetta bara:

Nú evruna Jón upp tekur
og arkar í bruggarans slóð.
Möggu og Löggu út rekur
Í augum er æðisleg glóð.

En draumurinn enda tekur
og órarnir hverfa á braut.
Engar konur út rekur,
útbrunnið ráðunaut.

    Ekki skil ég þá sem geta haldið út í lífið hvern dag án þess að lesa Moggann. Að lesa Moggann og taka stöðuna í samfélaginu er jafn mikilvægt og að taka lýsi daglega. 
    Bara svona til að rökstyðja þessa fullyrðingu þá las ég í Mogganum um daginn að hressileg hreingerning einu sinni í viku væri afar góð fyrir geðheilsuna. Þessi uppbyggilega grein greindi frá því sem mig hafði reyndar lengi grunað að athöfnin að ryksuga, skúra, já bara taka ærlega til einu sinni í viku þannig að maður léttsvitaði, væri heilsusamleg. Þetta get ég staðfest því geðbetri manneskju heldur en Margréti hef ég ekki kynnst nema vera skyldi ég sjálfur. Vera má að Margrét sé ekki alveg sammála mér í þessu því hún hefur óskað eftir því að ég ryksugi fyrir hana að minnsta kosti einu sinni í viku og hef ég orðið við þessu. Ef ég á að vera heiðarlegur þá fannst mér geðheilsa mín fyrst í stað versna við þessa ákvörðun Margrétar. 
    En það verð ég að segja að það gerðist í fyrsta sinn nú um helgina að ég hafði bæði af því gagn og ánægju að fara í Kringluna. Þegar Magga var búin að kaupa á mig einn jakka, belti og stuttermabol með brjóstvasa og við á leiðinni aftur út í bíl rak ég augun í eitthvað sem líktist rafdrifnum frisbídisk sem mjakaðist fram og til baka á afmörkuðu svæði. Þar sem ég er nú nýjungagjarn og vakandi fyrir framförum stöðvaði ég för okkar hjóna til að kanna þetta nánar. Ég renndi í grun um að ég hefði séð svona hlut áður og það í Morgunblaðinu. Það fór sem mig grunaði að hér var á ferðinni tækið góða sem frelsað gæti mig undan því að dröslast með 35 ára gamlan Nílarfiskinn um íbúðina einu sinni í viku. Mikið rétt þetta var ryksuga sem ryksyguar án þess að þurfa nokkuð að suða í henni. Hún vinnur sín verk meðan maður er í vinnu og líka þó maður sé heima. Það væri alveg tilvalið að rölta með henni um íbúðina og upplifa frelsið sem manni hefur hlotnast. Reyndar er ég ekki búinn að kaupa svona undratæki en það er mjög ofarlega á óskalistanum.

    Kemur ekki Rúnar inn úr dyrunum og Húnaflóaþokunni, gleiðgosalegur með síðasta Vetrargluggann í bili að minnsta kosti. Kannski finnst sumum að ég sé full hranalegur við Rúnar að segja hann gleiðgosalegann en hann á það bara skilið því að hann " böggaði" mig á mánudag í hádegismat á Bakkanum og lét dynja á mér vísur sem gerður var góður rómur að. Til dæmis þessa: Jón er sæll í sinni sveit/ á sínar bætur kann/ Mogginn alltaf mikið veit/ en mörgu lýgur hann. 
    Það sem bjargaði þessu hádegi fyrir mér var að Siggi í Sölufélaginu er orðinn þriðji maður á D-lista eftir að hafa verið á E-listanum sællar minningar. Þetta stóð í Mogganum og ekki lýgur hann eins og ég hef marg oft bent á en sumir virðast ekki skilja.

    "Vilja ekki allir eiga flugulaust sumar" spyr Hjalti meindýraeyðir í Huldugilinu. Trú hef ég á því að flestir lesendur Gluggans gætu samsinnt því hugsunarlaust. En nokkuð er ég viss um að maríuerlan og margar vængjaðar systur hennar væru ekki sáttar við flugulaust sumar. Hvað ætli silungurinn segði ef hann vissi af þessu. Ekki þýðir að nefna köngulærnar sem finnast flugur góðar því Hjalti ætlar að eyða þeim líka. Væri ekki ráð að stofna einhverkonar baráttuhóp sem stæði vörð um líf flugunnar. Það eru til samtök sem standa á bak við Kvennaskólann, Heimilisiðnaðarsafnið, Hljómskálagarðinn og orkulaust Ísland svo eitthvað sé nefnt. Bitmýi og flóm sem koma upp á yfirborðið eftir mosatætingu má fækka mér að meinalausu.

    Domus gengið gerir allt hvað það getur til að "selja ofan af mér" á Aðalgötunni. "Tilvalin eign fyrir þá sem vilja búa í kyrrðinni í gamla bænum" segja þau. Hægt væri að bæta við " stutt í næstu verslun" og svo mætti líka nota það að Jón Sigurðsson verður áfram á staðnum þó svo einn Jón Sigurðsson fari. Kannski er þetta síðasta hæpið og svolítið sjálfhverft en það mætti þó benda á að yfirleitt er Jón í neðra ekki á svæðinu um helgar.

    Nú er vetri að ljúka, börnin fermast og veiði fer senn að byrja í ám og vötnum og jafnvel sumstaðar byrjuð.

    Lífið finnur sér ætíð farveg og er sá farvegur mótaður af lífsviðhorfum og reynslu hvers og eins. Við Rúnar höfum í vetur alltaf reynt að hafa hið góðlátlega í lífinu sem farveg fyrir okkur með svona hæfilegum "skepnuskap" í bland. "Þeir einir eru barðir sem nógu eru harðir" hefur verið kjörorðið því ljúkum við þessum síðasta miðvikudagspistli þessa vetrar á mildu nótunum:

Við samtímann fært höfum saman í letur
sem sjálfsagt einhverjir gert hefðu betur.
En í auðmýkt við beygjum
okkar höfuð og segjum.
Eigið gleðilegt sumar og takk fyrir vetur.

    Ég heyrði orðið persónueining um daginn úr munni Sigurðar Friðjónssonar eins af forsvarsmönnum Mjólkursamsölunnar (MS). Þetta orð kom upp í tengslum við það að mengun frá mjólkursamlagi á Akureyri hefði verið eitthvað sem nam einhverjum ákveðnum persónueiningum. 
    Ég leit upp frá folaldasnitselinu sem ég var að borða af mikilli innlifun og hjá mér í sömu erindagjörðum sat hún Margrét mín. Ég sperrti eyrun þegar ég heyrði þetta orð og fór að velta vöngum yfir því hvað væri átt við með þessu orði. Mín niðurstaða var sú að persónueining væri sú stærð sem meðalmaður aðhefðist á meðalævi við meðalaðstæður. Hugsanlega má hafa tímabilið ár eða eitthvað meira eða minna. Þetta minnti mig á orðið árskýr sem kemur fyrir í skýrsluhaldi mjólkurframleiðenda og þýðir í stuttu máli, meðalfjöldi kúa sem lifir af eitt skýrsluár. Ég leit á Möggu og hugaði með mér. " Er nú svo komið að við hjónin séum einungis tvær persónueiningar sitjandi yfir málsverði á sunnudagskveldi í miðjum apríl árið 2008. Þegar snitselið var búið og ekki meira til rann upp fyrir mér að við eldhúsborðið á Árbraut 12 sætu núna tvær persónueiningar í skortstöðu. Reyndar var ég hæfilega saddur og allt það en kjötið var búið, skortur án þess að þörf væri fyrir meira. Græddi ég á þessari skortstöðu eða tapaði ég? Satt best að segja fannst mér ástandið orðið býsna alvarlegt. 
    Það eru ekki svo mörg ár síðan fimm einstaklingar sátu við þetta sama borð sáttir við lífið og tilveruna og alls óafvitandi um skortstöður lífsins. Ég er farinn að halda að lífið verði flóknara eftir því sem persónueiningum með lögheimili hjá mér fækkar. Þessa kvöldstund við eldhúsborðið vogaði ég mér að koma þessari upplifun tryggilega fyrir í vogunarsjóði sem ég hlýt að eiga í reynslubankanum. Ef hún tapast, þá það!

    Með sólskinsbros og sól í sinni stormaði Rúnar inn með 16 síðna Gluggann sinn. Það lá svo ljómandi vel á honum því hann var með einkatónleika á hótelinu hvar hann lék tónverkið "Hún er aðeins átján sumra", en nánar að því síðar.

        Það má með sanni segja að sumarið hafi haldið innreið sína á síður Gluggans því margar uppákomur eru auglýstar í tilefni af sumarkomu.

    Harmonikkufólkið ætlar að kveða burt snjó og vetur í orðsins fyllstu merkingu og fá Gísla Hólm Geirsson á Mosfelli til að stjórna herlegheitunum. Mikið assskoti erum við Rúnar vissir um að þar verði á kostum farið og riðið upp á hægri og vinstri hönd skáldagyðjunnar fyrirhafnarlítið.

    Sumarskemmtun verður í Húnaveri á sumardaginn fyrsta og um helgina verður " Söngur um sumarmál. " Þessi sönghátíð er árlegur viðburður og standa Björkin og Bólhlíðingakórinn fyrir þessari hátíð. Gestir þeirra að þessu sinni eru Lóuþrælarnir í Vestursýslunni og Landsvirkjunarkórinn. Síðast nefndi kórinn hlýtur að vera sá sem syngur virkjunaframkvæmdum lof. Við höfum heyrt nokkuð mikið í kór virkjunarandstæðinga sem haldið hefur tónleika við ýmsis tækifæri og má kalla þá tónleika " Söngur um ágreiningsmál".

    Eldri borgarar bjóða gestum að skoða handverk sem þau hafa unnið að í vetur. Ekki er að efa að þarna verða til sýnis frábært handbragð en þeim sem sem ætla að skoða þessa sýningu er ráðlagt að skoða fyrst og og fá sér síðan staðgóðar veitingar á eftir.

    Hvöt minnir á fjáröflun sína og kemur nú fram með nýjung sem er WC pappír. Það sem er svo sérstakt við hann er að hann er hágæða og jafnvel meira en það, hann er hágæða extra mjúkur og fást 2,1 kílómetrar á aðeins 4.000 kr. Allir vita af lakkrísnum og harðfisknum sem Hvöt hefur einnig til sölu.

    Fjárræktarfélag Sveinsstaðahrepps auglýsir aðalfund sinn sem er í sjálfu sér ekkert meira um að segja annað en það hvort ekki sé kominn tími til að stofna fjáræktarfélag þar sem ræktuð er fé sem bætir lausafjárstöðuna hjá þeim sem þurfa á því að halda. Ég hlakka til þegar ég sé auglýsingu sem hljómar einhvern veginn svona. " Lausafjáræktarfélag yfirdráttarglaðra persónueininga heldur aðalfund sinn og svo framvegis. Dagskrá: Óvenjuleg aðalfundarstörf. Allir sem eyða meira en þeir afla eru hjartanlega velkomnir þar til upp kemur skortstaða á húsrými. Óstjórnin.

    Reyndar var mig farið að lengja eftir Rúnari og sá að hann var að frílista sig inni á hóteli hjá Magga hótelstjóra spilandi á slaghörpu eina og nánast dró hann út úr vatnstjóni og yfir til mín. Fyrr um morguninn hafði svo illa tekist til að einn gesturinn gleymdi að skrúfa fyrir vatnið í sturtunni og kom mikið vatn niður á neðri hæð hótelsins. Þessi inngangur ætti að skýra efni eftirfarandi vísu.

Á Rúnar ég starði og sat út í glugga,
þá hann spilaði' á slaghörpu af mikilli natni.
Enn eitt var það atvik er varpaði skugga
að tónverk var flutt í hnédjúpu vatni.

Eftir tjónavísuna af hótelinu róuðum við hugann og létum hann reika um ómælisvíddir liðins vetrar og rifjuðum upp "skáldatímana" í vetur.

Við sitjum hér sáttir í rósemd og næði.
Spjöllum um hverfandi rysjóttan vetur.
um traustar rúllur með tvöföld gæði
Tvö þúsund metra og eitthundrað betur.

    Gærkvöldið var hreint út sagt magnað. Það er með hreinum ólíkindum að fullorðinn karlmaður geti hagað sér eins og óþroskað kjánprik og gersamlega tapað tilfinningalegum áttum. Allt var þetta vegna lokaleiks Liverpool og Arsenal í Meistardeildinni í knattspyrnu. Ekki ætla ég að lýsa atferli mínu neitt nánar en þeir sem áhuga hafa geta spurt Möggu " hvernig gamlir karlar gera" (eins og stendur í kvæðinu) þegar liðið þeirra sigrar í æsilegum knattspyrnuleik. Ég er afar feginn að þurfa ekki að glíma við þær tilfinningar sem fylgja ósigri á stundum sem þessum og fæ fullseint þakkað þeim sem öllu ræður að hafa málin með þessum hætti þriðjudagskvöldið 8. apríl 2008. Um leið langar mig að koma á framfæri samúðar og skilningskveðjum til þeirra sem fylgdu og fylgja Arsenal að málum og ég skal vera hreinskilin að vítaspyrnan sem dæmd var í leiknum var afar hæpin líkt og það hefði verið afar hæpið að dæma vítaspyrnu á Liverpool í fyrri leiknum. Svona í framhjáhlaupi þá sat ég fyrir nákvæmlega tveimur árum á sama stað horfandi á Hemma Gunn í sjónvarpinu en þá varð atburðarrásin í mínu lífi allt önnur og ískyggilegri. Hjartað tók þá svo mikinn kipp að hemja þurfti það með þó nokkrum slatta af rafmagni og þriggja vikna dvöl á Landspítala.

    Reyndar las ég það í Morgunblaðinu í gær (og ekki lýgur Mogginn) að barn sem talar við sjálft sig þegar að það er að leysa verkefni sé miklu líklegra en barn sem þegir við sömu aðstæður, til að ná meiri hæfni og tilfinninagalegum þroska í lífinu. Það stóð reyndar ekkert um það hvort maður á mínum aldri yrði hæfari við það að tala við sjálfan sig. En ef ég segi sjálfur frá þá held ég að niðurstaðan í þessu máli væri sú sama óháð aldri. Ég geri það iðulega að tala við sjálfan mig þegar ég þarf að fara um óravíddir tölvunnar til að ná í hinar og þessar upplýsingar og þá hef ég það fyrir sið að segja fólki sem í kringum mig er að nú þurfi ég að ræða svolítið við sjálfan mig og það skuli ekki hafa neina áhyggjur. Yfirleitt mæti ég miklum skilningi og ég er alls ekki frá því að þessi vinnubrögð séu af hinu góða. Hvað skildi þetta nú vera kallað á fræðimáli. Uppkölluð sjálfsækin atferlis hegðun skammstafað USAH.

    Kemur ekki Rúnar blessaður töltandi inn úr norðanskreytri aprílsólinni með Glugga vikunnar.

    "Keppt verður í tölti unglinga". Er ekki keppt í tölti hesta? Ekki eru það unglingarnir sem tölta , er það? Eru það ekki unglingarnir sem fá hrossin sem þau sitja á til að tölta. Börnin geta keppt í ásetu, taumhaldi og umhirðu hrossa en tæplega í tölti. Nema þau hreinlega tölti sjálf eins og segir í ágætum texta. " Tölta á eftir tófunum. Keppt verður í tölti hrossa sem hafa unglinga á baki sínu haldandi um tauminn.

    Nú eru þau í Domus genginu orðin eignalaus. Þessi setning er í sjálfu sér neikvæð ein og sér en ef við köfum aðeins ofan í málið þá horfir það öðruvísi við. Það er rífandi sala og allir vilja búa í okkar kæra samfélagi en eftirspurnin er meiri en framboðið. Þetta er saga til næsta bæjar og það getum við Rúnar sagt með sanni meðan sólin á himninum skín að gaman var að sjá Ólaf Blómkvist á skrá þó svo eignir vanti.

    Halda pokarnir í Pottinum og pönnunni (POP) um helgina? Ef við Rúnar hefðum ekki séð þessa vitleysu hjá okkur þá gæti fólk farið að hugsa hitt og þetta en þar sem við sáum þetta strax þá er gaman að segja frá því að tríóið Haldapokarnir ætla að skemmta gestum og gangandi í POP um helgina og ekki er vafi að glatt verður á hjalla.

    Það virðist vera mikið líf á Heilbrigðisstofnunnini ef marka má auglýsingarnar frá þeim í Glugganum. Þetta ætti nú kannski ekki að koma svo mjög á óvart því það hlýtur að vera hlutverk stofnunarinnar að reyna að halda í okkur lífi eins lengi og kostur er. Reyndar finnst okkur Rúnar nú heimilislegra að nota bara gamla nafnið Héraðshælið eða bara Hælið. Vonandi leysast öll mál uppi í Hæli farsællega því eins og Valgarð Ásgeirsson heitinn (maðurinn henna Önnu Árna, mikill snillingur) sá í hendi sinni og orti um að ef einn af tveimur deyr þá fækkar um einn, það er nokkuð ljóst: Upp í Hæli eru tveir/ Jón og Tolli heita þeir/Ef að annar þeirra deyr/ þá eru þeir ekki lengur tveir. (Komið hefur fram athugasemd að það eigi að vera "Friggi og Tolli heita þeir". Svo mun ekki vera og vísan stendur eins og hún er hér skráð. Jón þessi sem nefndur er í vísunni er Jón Erlendsson maður Sigrúnar Kristinsdóttur frá Kleifum) 

    Harmonikkuklúbburinn okkar bregst ekki og ætlar að halda uppteknum sið að leiða fram hagyrðinga alþýðunni til skemmtunar í vetrarlok. Hverjir það verða veit nú enginn en við um það munum fregnir fá.

        Rúnar iðaði allur í skinninu í lok Glugga yfirferðar því hann langaði svo mikið að senda Kallinum honum Stebba Páls afmæliskveðjur því hann var fertugur á mánudaginn. Hér kemur kveðjan:

Fertugur er frændi minn
Fjölgar hárum gráum.
Kallinn Stebbi er besta skinn
Með smjör á öllum stráum.

    Það hefur mikið verið að gerast á bak við tjöldin í uppfærslu á 123.is kerfinu undanfarna daga. Þegar þetta er skrifað eru ekki öll kurl komin til grafar en þeir 123 menn segja að allt sé að smella saman. Eins og sum ykkar hafa eflaust séð þá var síðan mín tengd inn á ellimáladeild þjóðkirkunar um tíma og Anna Kr Davíðsdóttir benti svo skemmtilega á þá uppákomu.

    Í dag er 2. apríl um allt land eins og einn góðkrati í Hafnafirði komst svo skemmtilega að orði í ræðu á sínum tíma. Reyndar var dagurinn hjá honum 1. maí og ræðan flutt í tilefni þess dags. 
    Já það er kominn 2. apríl og enn bólar ekkert á skógarþrestinum. Þessi fugl hefur ekki brugðist mér í áratugi að hefja ástarsöngva sína í lok mars. Annar fugl sem er af svipaðri stærð og kallast starri hefur komið sér upp samkomustað í fjarskiptamastrinu sem staðsett er rétt norðan við mig. Fugl þessi hefur þá einstæðu hæfileika að herma eftir nánast hverju sem er og hefur komið fyrir að maður hefur haldið að skógarþrösturinn sé mættur en þá er það bara starrinn sem er að herma eftir honum. 
    Þó svo þrösturinn sé ekki mættur þá eru grágæsirnar farnar að skila sér til heimahaganna. Glöggir menn sáu gæs sl. föstudag og í gær voru að minnsta kosti komnar 7 gæsir og þó nokkuð fleiri í dag.

    Það er komið pínulítið sumar í Glugga dagsins. Sumrfrí á Spáni, sumarstarf í Hafíssetri, sumarafleysingar hjá Félagsþjónustunni og síðast en ekki síst þá er auglýst eftir starfsmanni á golfvöllinn.

    Eitt er það sem maður rekur hvað mest augun í er salan á Rafþjónustu HP. Það fara alltaf í gegnum hugann efablandnar hugsanir þegar maður sér auglýst til sölu gamalgróið fyrirtæki. Það sem er og maður þekkir, veldur ekki áhyggjum og maður fer sáttur að sofa. En þegar þetta sem maður hélt að væri óumbreytanlegt fer að bylta sér kemur örlítið, jafnvel þónokkuð rót á sálartetrið. Hafsteinn ætlar að selja fyrirtækið!? Ég er ekki hissa þó skógarþrösturinn hiksti svolítið á því að koma norður á Blönduós. Kannski að Lárus Krákur kaupi bara fyrirtækið og kæli um leið þá ónota tilfinningu að fyrirtækið sé á leið úr bænum (notar bara ísgel kælimottu )

    Maggi á Hnjúki ætlar að skjótast á milli mjalta með kúabændur úr héraði og segja þeim nokkrar skemmtisögur í leiðinni. Við rákum augun í það að allir nautgripabændur og fyrrverandi kúabændur eru velkomnir. Hvers eiga óundirstrikaðir fyrrverandi nautgripabændur að gjalda. En engu að síður þá væri það alveg kjörið að fulltrúi Húnahornsins færi með og safnaði svona eins og tveimur til þremur sögum úr ferðinni til frekari nota á Horninu.

    Áhugafólk um vespur er hvatt til kynna sér þetta fyrirbrigði á Pottinum og pönnunni á morgun. Vespuáhugamenn segja: Sýnd hjól og kynnt verð. Kannski hefði verið betra að snúa þessu við og segja: Kynnt hjól og sýnt verð því ég hef grun um að þetta séu sýnd hjól en ekki gefin. En munið eitt ef þið kaupið ykkur vespu að aka alltaf að sumarlagi með lokaðan munninn því það er afar óþægilegt og jafnvel hættulegt að vespa hrökkvi ofan í mann á ferð. Kannski er ósanngjarnt að tína þetta til því það er svo margt sem ber að varast í lífinu sem ég hef rekist á í orðsins fyllstu merkingu.

    Eitt sem minnir á að sumar er nánd er þegar Vökukonur breiða yfir eineygðu bláklukku sína eða er þetta geim-mér-ei, og taka sér félagsmálahvíld yfir sumarið. Við vonum bara að þeim sem og öðrum gefist gott sumar og þær haldi áfram uppi merkjum súrmetis og gleði á þorranum.

    Eitt er það blóm sem aldrei fölnar en það er Bæjarblómið og minnir á sig reglulega. Ég veit að Rúnar tefst stundum í Bæjarblóminu þegar hann er að dreifa Glugganum í fyrirtæki á staðnum. Glöggir segja að blómailmur og blómálfar séu honum mikil " innsspírasjón" í kveðskaparlegu tilliti.

    Eitthvað var Rúnar andlítill eftir heimsóknina í blómabúðina í dag þannig að ég tók mig saman í andlitinu og skellti þessari á bressaðan drenginn:

Lítið fer fyrir þrasta ger,
þó fingrum um skallann ég strjúki.
Milli mjalta í ferðir fer
Magnús bóndi á Hnjúki.

    Núna rembist Rúnar við að yrkja eftir þetta eitursnjalla innskot hjá mér. Það var eins og það þykknaði örlítið í honum augnabliksstund en þegar hann sá flugu í glugganum hjá mér sem og nokkrar æðarkollur á haffletinum fyrir utan var eins og hann róaðist mikið. Þegar svo hún Kaupþings Gugga birtist skyndilega í dyrunum færðist yfir hann stóísk ró og þetta rann út úr honum:

Æður út um allan sæ,
ein er fluga í glugga.
Upp í nef mitt varla næ!
Nei! Núna birtist Gugga.